Bahane...Çok zamandır hayatımın ihmalindeyim Bilmiyorum nedir beni böyle koparan Tutamadığım sonsuz bir bahanedeyim Yıllarca biriken hayalleri savuran Artık hayal kurmuyorum atiye dair Ölü topraklardan geçtiğimizden beri Mükemmel bir hayat istiyordum vesair İkna çabasından usanıp döndüm geri Hep beklenen bir gündü ümitli yarından Özlenen, gözlenen ve gözümüzde tüten Ne inmez bir zembilli rüyaydı semadan Bir sabr-ı imtihan bu gücümü tüketen Buğra San / 11 şubat 2009 |
Ölü topraklar üstünden geçtiğimizden beri
Mükemmel bir hayat istiyordum olmadı ve sair
İkna çabalarından usanıp duruverdim geri
Bizler birer ölümlüyüz. İnsanlar fâni, bâki kalan ise geride bıraktıkları iyi ve kötü şeyler. İnsanlar ancak hayalleriyle, umutlarıyla yaşıyor . Yoksa bir girdap içinde kaybolmaya mahkum oluyor. Ömrümüz yitip giderken sahip olduğumuz değerlerin kıymetini bilip onlara sıkı sıkıya sarılmalıyız ki onları kaybettiğimizde çok geç olmasın. Mükemmeliyetçi insan olmak çok iyi şey de, mükemmeliyetçiliği sağlayacak ortam ve imkân her an, her koşulda hazır olamıyor. Sabır işte burada başlıyor. Her ne kadar tükeniyor gibi gözükse de insanoğlu sabrettiği sürece güçlü ve kazançlı. Sabrın ve ümidin,başarı ,mutluluk ve huzur getirsin. Yine çok anlamlı bir şiirdi. Şiir , sayfasını kapattığında zihninde izler bırakmalı , bir derinliği olmalı tıpkı bu şiir gibi . Kutluyorum. Kalemin daim olsun