DAĞLARIN YANIŞI
Yangını içimde sanırdım hep
Öyle acıyorduki içim Ama dağların yanışını görünce Daha bir başka oldu gönülcüğüm Daha bir başka acıdı içim Uzaktan baktık çaresiz Kızıldı alevler Yanıyordu dağ ve orman Duman sarmıştı gök yüzünü Çıkan alevlerden Acı ile izldik yandı içimiz yandı yüreğmiz Ama çaresiz baka kaldık Umutsuz ve çok üzgün Alevler parlıyordu Gecenin karanlığında Gök yüzünü sardı dumanlar Simsiyah gece bastırdı Bir yandan Yapacak bir şey yoktu Umutsuz bekledik Nasıl sönecek diye Rüzgar deli deli esiyordu Körükledi ateşi Dahada çoğaldı yandı ateş Gönlümdeki ateş gibi Yandı yaktı her yanı Çaresizce izledik Umutsuzca baktık Sabahı bekledik sönsün diye Yandı sabaha dek Dağlar kızıl ateş te Oradaki canlılar ne oldu acep Ölmüşlerdir bu sıcaklıkta diye düşledim Acıdı içim yadı yüreğim Dağların ateşi gibi yandı Yüreyim köz köz oldu Çaresizliklerle acılarla yandı Dumansız yandı içim Köz gibi kıpkızıl yandı yandı yüreğim AYŞE KARAN güzel çamlının yanışı içimin acısı |
şiirde ne güzel anlatmışsınız kutlarım sevgiyle sami.