Bakakaldık
Biz içimizden geçen karanlığın yolcuları
Kanattık yeterince bezmiş hayallerimizi Susuzluğumuz ay dokunmasına zaten Kıskançlığımız ezmiş mutlu tomurcukları Öylece bakakaldık Sessiz imrenli Durduk temkinli orduların korkuları gibi Kanattık fazlasıyla sabah tazeliğimizi Biz kendimize yabancılığın neferleri Kuruttuk yeterince sinmiş hayallerimizi Açlığımız ay dokunmasına zaten Ürkünçlüğümüz yakmış mutlu tomurcukları Öylece kalakaldık Issız hüzünlü Yandık yankılı vadilerin yeşili gibi Kanattık yeterince sakin serzenişlerimizi Biz alnımıza aferin borçlu insanlar Kanırttık yeterince gönül kaplamalarımızı Özlemimiz ay dokunmasına zaten Sakınmışlığımız ezmiş mutlu tomurcukları Öylece durakaldık Eşsiz gizemli Bittik en yeni başlangıçlar da bile Kanattık fazlasıyla bitmiş erişlerimizi 08.02.08 Nadir Keleş |