Düşen lapalarda gelin edası
Dilinde Rabbine şükür duası
Tuvalin, resimin bin bir alası
Çizmiştir doğaya düşüp karakış...

Bu tuvali çizen ustayı düşün
Şükür-ü bırakma yazın ve kışın
Sana rahmetinde sunmuş güneşi
İbret-i alemdir sana karakış...

İster ibretin al istersen alma
Rabbine şükret, şeytana kanma
Kafanı kaldır bak yalan dünyana
Mahşeri sunuyor sana karakış...

Doğanın mahşeri işte böyledir
Ağaçlar secdede gözler yerdedir
Can çıkarken ecel canda gizlenir
Sorgu sual bilmez çöker karakış...

Kapanmış secdeye ağaçlar, eğik
Gördüklerim postal, serabı değil
Doğa narkozlanmış, kefeni giyip
Senden, şükür dua bekler karakış...

Kainat tertemiz aklar içinde
Kirlenmiş sinesi saklı biçimde
Çocuğu doğurmuş ana içinde
Sütünden cansuyu sunar karakış...

İşte bu doğanın uykulu hali
Doğacak güneşte gizli hayali
Takati tükenmiş gitmiş mecali
Beşiğe belemiş sallar karakış...



* Kibar HASAN *