Marmara Ağlattı Halimize
Ah be Karadeniz
Ne diye tutuldun böyle bir yosmaya Ağla sen ağla Marmara Timsah gözyaşlarınla. Ağlasan ne fayda Yalanlarınla sarılmışsan hayata Yalnız mı kalmak istiyorsun yoksa Ne güneş anladı ne de dünya. Ah be Karadeniz Nasıl takıldın bu Marmara’ya Korkuyorum kastın kendini kurutmaksa Bırak, o sarılır artık yalanlarına. Sarılsa ne fayda Ya kurur gider kalmaz tek bir damla Ya bir göl olur kalır kendi başına Ne gemiler bakar ne de köprüden geçenler ona. Ah be Karadeniz Yukarıdan geçen çöp atar, tükürür bu suratsıza Sarhoşlar gelir geceleri işer suratına O kapılsın söz geçiremediği yalancı arzularına. Kapılsa ne fayda Düşer maskesi bir gün hatasını anlarsa Ne kendisi durur ne başkasıyla Sahilde dahi kalmaz yüzünün izi, takma. Ah be Karadeniz Türküler dizmiştin ona Beraber söylerdiniz soluk soluğa Kendimi bulurdum senin aşkında. Bulsan ne fayda Bu şiiri yazdım sana Neden diye sakın sorma Ben de kapıldım bir Marmara’ya. Ah be Karadeniz Bilirim yüreğindeki nasıl bir yara Kapanmıyor sürekli kanaya kanaya Atsam kendimi alır mısın beni koynuna? |