Öfke(Kendimden geriye Düşümden gerçeğe Usumdan yüreğe) soluğum avucumda hava aşk kesmiş donuyor gözümden akan tuzlu sular üşüyor anılarım aklımın zindanında vedalara alışamamış sözcükler sol yanımda kalbimi sıkıştırıyor … ışığı umut bilmişken geceydi yaşadığım elektriksizdi içimdeki köyler mum gibiydim kendine hayrı olmayan eriyen bir bedenim artık dokunma senin de yanar yüreğin… bakma ruhumun çocuk yanına yolcusun yazılan kitapta dağınık öfkeler vurdu suratıma içimde bitmeyen hesaplaşma sıyrılıp giden gururumdur karanlıkta akışını şaşırmış dizeler her telden çalarım kalemle oyunum Ankara havası bu gece tel kopuk, kalem kırık türküler sustu,şiirde sancı var kırıklığı yalancı… akışını şaşırmış dizeler bu gece Ankara havası dilimde… havada kar yürekte yara Ankara (Durduğu yerde sancı Sancılı özde söz yalancı) Nigar Baran |
ruhum senindir !
gönlünce