ANNEMANNEM Annem, benim annem, melek annem... Seni yolcu edeli yıllar oldu, Oysa yüreğime sorsan asırlar gibi.. Biliyorsun melek annem vedalar hep ağlatır beni, Ama bu kez canımın yarısı gitti. Ne alışabildim ne de dayanabildim yokluğuna.. Sensiz kaç öksüz bayramlar yaşadım Ellerini öpüp koklayamadığım Bayramlar gibi ben de hep yarım kaldım. Sen gittin gideli her mevsimim sonbahar Dallarımda taze çiçekler açmadı Yaz sıcağı yüreğime hiç uğramadı.. Artık hep hazan var annem, Her şey solgun, dünyam karardı... Seni inanamayacağın kadar çok özledim.. Kokunu,sıcaklığını,sesini, Bana sarılışını, seslenişlerini, Her şeyini ama her şeyini Çok özledim..şimdi sensiz bir nilüfer gibi Öylesine köksüz ve yapayalnız.. Annem gitme dedim,bırakma beni.. Sensizliğe dayanamam, çok özlerim dedim Ama sen bana.... gideceğim ama dedin, yine gelirim. Demedin ki hadi sen de gel, bekliyorum seni.. Ama ben biliyorum melek annem, canım annem Sen demesen bile beni beklediğini Bir gün bitireceğim bu özlemi Geleceğim yanına, önce öpeceğim ellerini Ve sonra oturacağım dibine dizlerinin Kendimi bulacağım yanında, sesinden kulağımda ninnilerin… HAYALİMDEKİ RESİM... |
Sevgili, eş, güzellik, kadın, sırdaş, kol-kanat, melek, gelecek...Tüm bunların karşılığı anne. Ne yazılsa az, ne söylense yetersiz...
Yüreğiniz köprü olmuş gelinene... Kim isteye, kim gide......Güzel şiirinizi kutluyorum.