Düşmüşsündür aşkın yakan ateşine, çırpınırsın, kaçmak istersin de kaçamazsın, umutsuzluk,çaresizlik vardır. Ne yapsan nafile, her gün bu ateş içinde daha da büyür.İçin için yanarsın da bir çıkış yolu yoktur.Beklersin, sadece beklersin, beklemekten başka yapabileceğin hiç bir şey yoktur.Aslında çok şey vardır, ama hiç biri mutluluğa götürmüyor dur seni.

Gün olur, bir ışık görürsün, o ışık içeri sızacaktır, mutluluk dolacaktır, bahar kokacaktır yürekler.

Lamba yandı yanacaktır.Lamba yanar, ışık içeri öyle bir dolar ki; bulursun aşkı en alasından.

Bulmak kaybetmektir aslında. Korkarsın kaçmasından, mutluluk avuçlarının arasındadır da, sıkarsın kaçmasın diye. Mutsuz edersin, oysa anlaşılmaktır, beraber yürüyebilmektir derdin.

Anlaşılır sın, işte o an mutluluk kapıdan içeri öyle dolar ki, aşk işte o zaman aşktır.
Ne dünü düşünürsün, ne de yarını düşünürsün sadece yaşarsın.

Ah! Anlaşılmaz dünyamın
Anlaşılmaz sevdası
Kavuşabilmenin yakan ateşi
Kaç kış geçti üzerinden sayısız,
Yinede söndüremedi
İçimdeki bu ateşi
Susmalı bu sevda
Sönmeli bu ateş
Alışmalı yokluğuna
Yıkıp gitmeli bu şehri
Ardıma bile bakmadan
Yeter ki aklıma sen düşmeye gör
Sen gelince aklıma, şuracığım
İşte tam şuracığım, yani yüreğim
Küçük bir kuş gibi pır pır eder ya
Nefes alamam
Gözlerim dolar
Ayaklarımsa isyanın eşiğinde
Çöktüm, çöküyorum

Hele yüreğimi bırakırım ya sende
Sen, Ah sen yok musun?
Suçlu sevdamın gardiyanı
Yüreğimi bıraktığım,
Yalan dünyamın tek gerçeği
Ah! seven kalbi hiç bilmeyen Sen,
Yanlış zamanda yanlış sevdaya,
Aşkını kurban veren...
Bir bilsen aşk sana ne yakın
Susarsın bilirim
Korkarsın karanlıktan çıkmak için
Lambayı yakmaktan
Bilsen ki ben, senim

Üzülme..! üzülme..!
Bekleyeceğim..
Işığa ihtiyaç duyup
Lambayı her yaktığında
Aydınlığında ben olacağım.

Ünal TÜRKOĞLU