Sana..,seni getirdim İstanbul’dan
ellerim çapak,ellerim kirpik,
boğazdan söktüm gözlerini...
Bakışlarını kalbime gömdüm
Sadece bir iman kaldı orada..., o da mavi.
Onuda alırdım ya.....,
bütün gemiler terkedecekti yoksa denizi...
Yedi tepesi de şimdi peşimde
Ama ölürüm vermem gözlerini...

Ve ellerini doğadan ayırdım.
Bir gürültü koptu,
peşinsıra bir feryat...
İstanbul’a kafa tuttum bırakmam ellerini...

Tabii saçlarınıda bırakamazdım.
Tuttum tel tel gökkuşaklarını.
Dayanamadı...,
İstanbul’un içinde ki çoçuk ağladı...
Artık her şey anlamsız geldi ki o şehre,
bir bidon benzin döküp yakmak istedi kendini...
Saçının ,birkaç telini bıraktım
İstanbul’u durdurmaya yetti...

Ama bütün gemilerden söktüm adını...
Ve bütün izlerini sildim kaldırım taşlarından....
Belli ki artık gücü kalmamıştı,
çıt bile çıkmadı İstanbul’dan....