GÜLÜMSE
Hep böyle oluyorum ben
Ne zaman yeni bir aşka yelken açsam yazmaya başlıyorum Ne zaman üzülsem yine yazıyorum Uzakdur ey sevgili benden Kalbimde yer yok sana Gözlerim sevgiyle bakmaz donuktur Ellerim buz gibi ellerini ısıtmaz Ölüm soğukluğu sardı ölmeden bedenimi Benden sana yar olmaz Durma bu limanda Burda hep acı , burda hep hüzün var Sen uzaklara kır dümeni Sonsuz maviliklere Eş ruhunu bul ve bırakma Benide sadece arada bir hatırla İyi bir dinleyiciydi de şiiri severdi de Mavi vazgeçilmeziydi de Kayısı ağacını severdi de Ama hepsi bukadar Senin tarafından iyi bir dost olarak anılmak istiyorum Birde ne zaman denizle konuşursan Benim için GÜLÜMSE 22/03/2007 |