yok-luk
Yok-
Yok-mak- Yok-la-mak- Elim boşlukta , Bıraktığın izi Yokluyor.. Kok- Kok-mak- Kok-la-mak- Kokun geliyor, Burnumun direğini sızlatan.. Hüzünlü kokun.. Dişlerimi sıkıyorum, Ağlamamak için.. Yokluğuna her çarpışımda.. Ağlıyorum ben, Aslında!! Bugün yokluğunun bilmem kaçıncı günü.. Bugünü de diğerlerinin yanına kaldırıyorum.. Tamam itiraf ediyorum!! Ben aslında Seni Çok Özlüyorum!! Öz- Öz-mek Öz-le-mek Eski bir öykü bu aslında.. Bazen yarım.. Bazen biraz fazla!! Ben kimseyi özlemedim dersem.. İnanmazsın biliyorum. Oysaki bu sana söylediğim Tek doğrudur belki de.. Sahi.. Ne çok yalan söyledik birbirimize.. Yalanlarımız , Yakın kıldı bizi.. Ve savunmazsız aslında!! Şimdi ikimizde siperlerimizdeyiz. Birbirimize atacak.. Kurşunumuz kalmadı.. Zaten.. Aslında İkimizde Öldük.. Şimdi ölü bedenlerimizin yasını tutuyoruz.. " |
bu arada özlemek kelimesini neden mi öz- le- mek- yaptım..
özlemek kelimesinin çıkış noktasını özümüzle alakalı olduğunu görmek içindi.
yani aslında yukarıda gördüğünüz ayrışmıl kelimeler aslında bir kelimenin doğumu.. ve yolculuyudur..
arkadaşlar ben sizin kadar edebiyattan anlamam elbet..
ama güveniniz bizde biliriz az buçuk..