Sen!!
Sen sisli gecelerin
Sabahında doğan güneş Usulca boynunu uzatıp Odamdan girenimdin Karanlık gecelerimin Ardından kalan Gözyaşlarımı Beni Uyandırmadan silenimdin Sen Seninle yaşamayı sevmiştim Seninle gelecek günlere.. Girmeyi ümit etmiştim Sen Mazide yaşanmışları Bir kademde silenimdin Yavaş yavaş ölen bedenime Can verenimdin İsyan eden yüreğime Damla damla Kan verenimdin Her savaşta yenik düşen kalbime Akıl almaz Güç verenimdin Sen Sen Bazı yeminlerin yalan olduğunu Sen gidince anladım Her gecenin sabahı var derlerdi Sensiz gündüzü hiç yaşamadım Çok zalimlikler yaşadım İsyan ettim geçen günlere Çoğu gecelere gözü yaşlı girdim Ağladım ağladıkça rahatladım Son umudum sendin ve sanada yandım Her şeye alıştım Ama Senin gidişine alışamadım.. Sen Bana yaşamam icin can vermiştin Solgun yüreğime kan vermiştin O canı yeniden aldığını unutma Gönül bahçemin bahçıvanı sendin Senle yaşamayı sevmiştim Oysa Gidişinle yeniden küstüm hayata.. H.Murat Ates. Amsterdam. |
a
r
i
k
a
bir şiirdi okuduğum.
sağolasın Murat kardeş.
tebrikler.