KENDİ MASALIMI ANLATTIM GÖZBEBEĞİME
Yüreğimin lambalarını söndürdüm
Gözlerimde sabahladı yalnızlığım Kendi çöplüğümden topladım hayallerimi Mektuplara sığmadı hasretlik sözcüklerim Paramparça makamından çalıyordu aynalar Anason tohumları serptim dudağıma Neyzenin nefesinde kokuyordu sarhoşluğum Usulca kara duvağını kaldırdım gecelerin Alevden sürmelerini çekmişti yıldızlar Sararan yapraklarda intihar teşebbüsü Sigara dumanımın inceden tebessümü Canımın topraklarına su verdi bulutlar. Çatladı nar kabuğum, kadehimde taneler Ne büyüler bozdum kahve fincanlarında Hüzünler karaladım bembeyaz sayfalara Sabrımı öğüttüm yel değirmenlerinde Bir güneş büyüttüm sadece ikimiz için Zorla susturdum kalbimin sesini zorla… Oysa, zorla güzellik olmazmış nerden bilirdim! ... Bu şehri çiğnedim ayaklarımın altında Notasız şarkılar dinledim sabaha kadar Kendi masalımı anlattım gözbebeğime… şiir: Sedat ERDOĞDU |
ELLERİNE SEVEN YÜREĞİNE SAĞLIK.