BÜYÜCÜ

Şeytan dağı denilen yerde
Bir büyücü kadın yaşarmış.
Aşka inanmayan taştan kalpleri
Büyüler büyülermiş de karasevdalı yaparmış.

Yüreğimde yenilginin acısı,
Yollandım şeytan dağına.
Bir akşam üstü vardım,
Büyücünün o taştan mağarasına.

Dedim:” Bir halden bilmeze düştüm,
Al bütün varımı yoğumu.
Bir büyü yap da öğrensin şu kız,
Sevdanın ne yaman şey olduğunu”.

İki kalp oydu iki taştan,
Attı bulanık bir suya.
Üç zaman sonra gel diye,
Seslendi kör bir kuyuya.

Aradan üç gün mü, üç ay mı desem,
Bir akşam üstü çalındı kapım.
Olmuştu o deli dolu kız sersem,
Ne hallere düşmüştü Allahım.

Kara gözlerinde kara gecelerin ateşi vardı.
“Sev beni sev” diye yalvardı.
“Git” dedim,”git istemiyorum artık seni,
Biraz da sen öğren acı çekmesini.
Geceler boyu duy bir yol ,
Yalnızlığın kahreden sesini.

Yalan dostlar yalan,
Ortada ne büyücü var, ne de büyü.
Yıllardır avunmak için uydurdum
Bu yaşanmamış öyküyü.

(Alıntıdır)