ÖĞRETMENİM
Mimar oldun kimi zaman,
Okul yaptın uzak mezralarda.
Hani tek sınıflı, taş duvarlı,
Tabelası tahtadan.
Gerçi onu da çok gördüler
Yok ettiler bir gece,
Daha sıvamadan.

Doktor oldun kimi zaman,
Sardın ellerini, ayaklarını
Buz kesen yavruların.
İlaç mı istedi doksanlık Abuzer Amca,
Gecenin ikisinde.
Koştun,
Hiç gücenmeden
Hızır misali.

Şoför oldun kimi zaman.
Erkek toruna duyduğu özlemi Fatma Ninenin,
Omzunda hissettin.
Dağlara, yollara ve soysuzlara aldırmadan
Gece karanlığında.

Muhtar oldun kimi zaman,
Neden pis aktığını derenin
Ormanın neden yandığını,
Ve kırmızı yazıları duvarlara kimin yazdığını
Anlattın
Siyah plakalı, kravatlı beylere.

Elçi oldun kimi zaman,
Birbirini görmeye bile
Tahammül edemeyenlere.
Kavgalar
Son bulsun diye.

Ziraatçi oldun kimi zaman.
Söküp atıp
Kini, nefreti
Sevgi ektin yüreklere.

Aslında;
Sen hep mum oldun öğretmenim.
Eridin,
Erirken,
Yerine binlerce ışık bıraktın
ÖĞRETMENİM.

İbrahim ZEREN
edebiyatçı-eğitimci


* şiir yarışmasında Acıpayam ilçe birincisi, 24 Kasım 2003