Yorgunum
yorgunum
bir gün öncesi gördüğünüzün ölüm haberinin selası ulaşan çekip çeviren yaşamı ölüme yazı kışa beyazı siyaha yorgunum bölündü sesler feryat figan çoğaldı ulaşıldı dağlar aşılarak köyüne köhneleşmiş köy evleri içinde duranları yok kösmüş yorgunum daha güzeldi otuz yıl öncesi cıvıl cıvıl seslerle doluydu ne kırlangıçları kalmış ne kerkenezleri ne taşları yorgunum her dağ başı talanda mıydı gözlerim mi yanılgıda dağlar kel kayalara bürünmüş yeşili alınmış kayalar sırıtık yorgunum acıgölün tuzu toza dönmüş hambatın ortasında organize unutulmuş kuru binalarda beton elektrik direkleri yollarda yorgunum ozan efe ozan olduğuna pişman dost bildiklerinden tokadı yemiş kimi damdan düşmüş aklını yemiş kimi valizini kapıp gelmiş filan 230109 denizli Ozan Efe |