ÇÖPÇÜŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Şiirimin Öyküsü Hatıralarım bölümüne yazdım...
Bir çöpçü, Süpürüyor parktaki kuru yaprakları. Park temizleniyor belki. Ama ya yapraklar? Her süpürge darbesinde, Direnişlerini duyarım… Sesleriyle, “Ben varım!” derler. Duymaz seslerini çöpçü. Süpürür, süpürür… Direnişlerinin çığlığı Tırmalar kulağımı. Nedense, Bir ben duyuyorum yaprakları…. Bu çöpçü, Engelli kızın annesini Hatırlatıyor bana. “Varım!” dedikçe kız, Onu toplumun dışına süpürüyor Çöpçü annesi! Nevruz ÖZCAN 09.11.2004 Salı Saat:14.00 |