ÖLÜMÜ DÜŞLERKEN
S on ışıkları vuruyor güneşin penceremden iplik iplik
ölümün soğuk rüzgarı dalga dalga sarıyor her yanımı zaman eriyip bitiyor yüreğimde bütün saatler durduruluyor sanki gözlerim doluyor ağlamak içten değil yüzümdeki renk uçmuş,her taraf solgun birgün daha bitiyor takvim yapraklarından Gecenin ölü ağırlığı siniyor heryere korkunç kabuslar çöküyor üzerime ışıklar sönük sokaklar kapkaranlık öyle..!Öyle gelmeyin üstüme yalnızlık Her nefis ölümü tadacaktır mutlak bir tohum bile toprağa atılır ölü olarak tekrar yeşermek,dirilmek için..... Herşeyi bağrına basan o kara toprak bütün insanları birgün seni ve benide basacak Gözlerim dalar.............................. Bir an kendimi toprağın altında görür gibiyim mazi süzülür gözlerimde,avuçlarımda ÖLMEZ umutlar Umutlar..!AH umutlar,hayat biterde bitmez umutlar Hüznümü paylaşırmı benimle KARA BULUTLAR..... 11-MAYIS-1997 |
Sağlık ve esenlikler dilerim.
Sevgiler.
Şiirle kal