===BİR ŞEHİDİN SON MEKTUBU===Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Yüzlerce siteye (Frum ve genel) sitede alıntı olarak gösterilen, Çok değer verdiğim bu şiirimin hikayesini BU ŞEHİTLER GÜNÜNDE ANLATMAYI UYGUN BULUYORUM. BUNU ANLATMAK BENİM YÜREĞİMİ DAĞLASA DA.... 1992 Yılı bir tanıdık abimiz vardı. O mahallenin abisiydi. Ben o zamanlar lisedeydim. Bilmediğim ödevlerime ona gider, yardım isterdim. O her zaman bana yardımcı olurdu. Bir gün geldi askere gitmek için vedalaştı. Benim hiç abim yoktu. Onu abi olarak kabul ettimiştim. O da beni kardeşi gibi severdi. Mektupsuz bırakma demiş ti bana, tabi bende ona... ...Ve o acı gün, teskeresine az bir zaman kala şehit düştüğünü öğrendik. Yüreğimiz yandı... cebinden bana yazdığı birde mektup çıkmış kanına bulanmış. Keşke o mektubu saklayabilseydim. İsteyip almadığıma çok pişmanım. O zamanlar aşk şiirleri yazardım. YÜREK YANGINIYLA BU ŞİİRİ KALEME ALDIM.... Sevgili kardeşim, Bu gece rüyamda beni vurmuşlardı, Cenneti gördüm, cenneti gördüm. Arkamdan ağlıyordunuz, TÜRKİYE ağlıyordu. Babam Vatan sağ olsun, diyordu; Anam karalar bağlıyordu... Komutanım ay yıldızlı bayağı vermişti elime, Yürü aslanım diyordu. Cennet kapıları aralanmıştı, Ben gülüyordum. Ben gülüyordum. Ölüm gülerek karşılanır mı? Ben karşılıyordum. Ah kardeşim, ahh, Beni kimler vuruyordu; biliyor musun? Bu ülkenin ekmeğini yemiş, Havasını solumuş, Aynı okulu, aynı sırayı paylaştığımız, Ekmeği ortadan bölüp verdiğimiz, Beyni yıkanmış, Vatan haini Üç beş çapulcu.. Benim zoruma bu gidiyordu; Benim zoruma bu gidiyordu... Kabullenemiyordum bir türlü, Aklım almıyordu. Aklım almıyordu... Onları bu hallere düşürenlere lanetler okuyordum!!!! Lanetler okuyordum!!!! Gazeteler manşetten vermiş şahadetimi, Sen teröre Lanetler yağdırıyordun, Gizleyememiştin gözyaşlarını, Sen ağlıyordun,TÜRKİYE ağlıyordu. Ben ağlamayın diyordum; Bu vatanı sevin, Bu vatana sahip çıkın Bu vatana binlerce can feda, Binlerce can feda.... Yılmaz Çelik Yüzlerce siteye (Frum ve genel) sitede alıntı olarak gösterilen, Çok değer verdiğim bu şiirimin hikayesini BU ŞEHİTLER GÜNÜNDE ANLATMAYI UYGUN BULUYORUM. BUNU ANLATMAK BENİM YÜREĞİMİ DAĞLASA DA.... 1992 Yılı bir tanıdık abimiz vardı. O mahallenin abisiydi. Ben o zamanlar lisedeydim. Bilmediğim ödevlerime ona gider, yardım isterdim. O her zaman bana yardımcı olurdu. Bir gün geldi askere gitmek için vedalaştı. Benim hiç abim yoktu. Onu abi olarak kabul ettimiştim. O da beni kardeşi gibi severdi. Mektupsuz bırakma demiş ti bana, tabi bende ona... ...Ve o acı gün, teskeresine az bir zaman kala şehit düştüğünü öğrendik. Yüreğimiz yandı... cebinden bana yazdığı birde mektup çıkmış kanına bulanmış. Keşke o mektubu saklayabilseydim. İsteyip almadığıma çok pişmanım. O zamanlar aşk şiirleri yazardım. YÜREK YANGINIYLA BU ŞİİRİ KALEME ALDIM.... TÜM ŞEHİTLERİMİZİN RUHLARI ŞAD, MEKANLARI CENNET OLSUN... |