ferfecirİntifa hakkım olmadı hiç görünmez içime gömdüklerim. kayıp şehrin kayıp mahiri korku eşliğinde uyandım uykulardan kan ter içinde günün ilk ışıklarıyla bir yıldız gibi kayıp gittin benden oysa sanırdım ki insanlar sadece öldüğünde yalnız kalır o zaman bu yanlızlık da neden Ve Neden benim bildiğim şiirleri kimse okumuyor artık söylediğim türküleri söyleyen yok aynı dili konuşamıyoruz kimseyle kendimle savaşıyorum - yabancı ellerde yarı yolda bırakıyor sevdiklerim Ve Şimdi bir meczup güzel yüzüne gözüne bulaştırıyor hayatı mahzun bir sonbahar nehri gibi akıp gidiyor gençliği Ve Sonra suya düşünce közün amlamsız değil mi tecelli bulması |