YOK OLUŞ
Zehir akıyordu
Gözlerinden Gözyaşı yalan Yalandı çırpınışın O haykırış yalan Sen bana... Hiç inanmadın ey yar O yemin yalan Tutardım Tut deseydin elini Hiç bırakmazdım Bir daha Kırılıp dökülen Gururlarını Toplardım Geçtiğin sokaklardan Bebeklik bebeklerini Onarırdım bedenimde Pembe terliklerini ve çantalarını Saklardım düşlerimde Hiç kırmadan Yok oluş Budur sevgilim Zehir olup akmak Gözlerinden Bir gecede aniden Ve hiç utanmadan Ben seni beklerim Gülüm Gözyaşın Haykırışın Ve o yemin Olsada yalan |