Ölüm Seyirci Dudaklarımda...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Yavaş yavaş uyku hali bastırıyor...
Oysa ıssız bir sokağın köşebaşındasın... Ne yanan ateş ne de içindeki sevgi bastırabiliyor düşüncelerini ve donmak üzere olan bedenini... Ruhun -0 ın altında... Gömüldüğüm bu İstanbul manzaralı mezarda Hoşcakal dünya Merhaba kara... Ölüm seyircim dudaklarımda Çatlaklarından içeri süzülürken yalnızlığın nefesi Susmuş tüm hezeyanla tutuşan kelimeler Ucu/n kelepçeli bir yalnızlık korkusu… Akar içimden gökyüzüne Seyrelmiş saçlarımın ağıtıdır düşen yağmur Ki varamadan dudaklarıma Ateşinle buhar olur… *Alem semada ararken gökyüzünü, ben gözlerinde çoktan kaybolmuşum... Gökay Birkan SUCAKLI |
bir yerde gelir...kavuşurlar...
ille de kavuşurlar...