"Olmaz bana kimsenin, diyordum zararı.
Gördün, lâkin, geçirdiğim korkuları:
Bir akşam, ellerim sevâb işlerken
Arkamdan bir ses, dedi: "Eller yukarı!"

Menfaat gözetmeden ne işte, ne aşta,
Etrafa savurmadan pembe yalanlar…
Her kavgada karartıp gözünü en başta
Kaçmadan meydanda, şereflidir: kalanlar!

Yalnız kavga değildir elbet adam olmak,
Yahut adamlara güvenip madam olmak.
Mertlik değildir kahpe kadına dam olmak…
Mert olmaz, namertlikten bozma mert olanlar!

Zaman kaybolup giden koca senelerdir,
İnsanı kahreden; mahvolmuş hanelerdir.
Bilinmez, ne kadar talihsiz kimselerdir;
Tomurcuk gül iken boyun büküp solanlar!

Adam olanı tanımazsan, övünürsün
Yanlış adama denk gelirsin, dövünürsün!
Herif dostlarım var dersin ve güvenirsin…
Bir bakarsın her yanın çıyan ve yılanlar!

Adamlık denilen, elbisede sim midir?
Adamlık yanıp sönen yapay bir mum mudur?
Adam olmak ya! Adam olanlar kim midir?
Acında yas tutanlar, tadında gülenler!

Adam ne kavga meydanından kaçanlardır,
Ne dürüst yüreklere yara açanlardır,
Adam dostlarını adamdan seçenlerdir…
Adamdır senle yürüyüp senle ölenler!


SelimPusat...