Gönlümün kıyısı
Hava iyice soğuk yüreğim buz kesmişti
Bir yandan da yağmur gönlüme çiseliyordu Kaldırımların gönlüme dönük kıyısında Çömelip iki büklüm olmuş bir yürek Kalbinden ayıkladığı balıkların kılçıklarını temizliyordu önünde hayatın sinsi yağmuru renk renk dokunmuş aşk kilimini örseliyordu sarı,kırmızı,mavi küçük sevdalar hayatın kaldırımlarına süzülüyordu bir kalemde harcanmış isimsiz mezar taşlarıyla dolu aşklar en değişmez rotası yaparak yaşamımın çizgilerini ileriye dönük el feneri oluyordu. Sandalla gönlümün bir kıyısından öteki kıyısına doğru Sevdayı ömrün en değişmez rotası yaparak Hüzün çizgilerimden oluşan küreklerle bir yolculuk başlıyordu Gönül kütüphanesini okumaya doğru Her sayfası hayattan kopmuş bir yüreğin izleriyle sararmış Sisler içinde hikayelerle dolu Denizde yüzemeyen balık misali Gece vurmuş gönlümün gözüne Ne zormuş dayanmak insan sisine Şarkılarda seni anmak ne zormuş Ay kapatırmış gözümü sensizlikte dolunay misali Hayaller takılınca oltaya Derinlere yüzemezmiş gönül mazi boğulur parçalanırmış yürekte bütün ömür beklediğim kaybettiğim gençliğimin belgesini aradım kütüphanede sonranın bilinmezliğinde kayboldum hayatımın sonbaharına doğru akıntı olup aktım bir yürek yangının ortasında kaldım yine sonbahar geldi yine dertlerim azacak yüreğimde bir volkan fışkıracak içinden sen çıkacaksın diken batacak sana gönül yaprağım kanayacak akan kanda boğulacağım sensiz kalacağım gitmeler bir seni uzaklaştıracak yüreğim kanayacak yüreğimde bir ok atılıp her şey yabancı olacak annemin sütü konacak dala dal ağlayacak sensiz kalacağım |