İNSANLIĞIMDAN UTANDIMOcağı sönmüş evler Kapı eşiğinde titreyen çocuklar Ekmeğe katık arayan analar Rüzgara karşı duran babalar Gördüm... Issız sokaklardan geçtim Parklara mıhlanmış ayyaşlar Yangından kaçan yürekler Cirit atan şerefsizler Gördüm.. Pazarlığa maruz kadınlar Ensesi kalın adamlar Paraya kul olmuş serseriler Yolculuğa çıkmış yolsuzlar Gördüm... Kodamanlara satılık kızlar Yeri gökü inleten feryatlar Puşta el açan yarım akıllılar Yatağında ölümü bekleyen hastalar Gördüm... Yürüdüm yürüdüm Yaşama sürgün Ölüme gebe Hayatlardan geçtim... İsimsiz mezar taşları Ana rahminden koparılmış ceninler Parçalanmış cesetler Kokuşmuş beyinler Gördüm... Gördüklerini görmezden gelen Kansızlar gördüm Gözlerime yaş Yüreğime isyan gömdüm.. Titredim Sarsıldım İnsanlığımdan utandım... |
Titreyerek sarsılarak ve utanarak izliyoruz ama hayat bu dedik kolayından...
Çok güzel dizelerdi hepsi gerçek hepsi apaçık ayan...
Tebrikler yüreğe yürekten.