Zor...
Eylül yağdı bahçeme... aç zindanlar ağladı
mevsim, terkedilmiş bir bahar şimdi ne yarın ağlar, ne umursamaz gülüşler her defasında bir hıçıkırık olur olmaz yerinde aşağılayan insanı bir dur, soluk al... ben, eleğinden geçmiş hayatın zor nefes alınan rutubetinde durma vur tokadı gözbebeklerimden inen sevinçlerime zor olsada insanlık yeşerir alnımda içimde bulunan ... |