GONCA FİLİZİM...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Gidişine seyirci kalmak değil benim ki,
Zorunluluğun kıskacıdır bu! Ben bana ait olsaydım eğer, seni bırakır mıydım ele? Bakabilir miydi kimseler gözlerine? Ellerini tutabilir miydi bir erkek eli? Ben bana ait olsaydım eğer, Nikahın düşer miydi bir başkasına? Ah gonca Filizim! Hazır şimdi intihar yüklü kervanlarım... ölüme yürüyorum ölümle geliyorum ardından! Bunlar benim son anlarım!
"Bu denle yakan kalbimi, sensin! bilesin..."
İşte gittin! Ardında koca bir enkaz bırakarak… Yarını meçhul, Bahtı karanlık Bir bedenim şimdi, ruhtan ırak! Bozguna uğramış Bir ordu komutanıyım sanki. Sen beni/ Çözülmez bilmecenin ortasına Atarak gittin! Yurtsuzlar gibiyim/ Hani nerde yurdum? Aklım hep boşlukta/ Faili aşikar bir cinayetim! Dudaklarımda cigara Ve haşhaşın en keskin hali/ Nasıl diyeyim yar.. Gözlerin gibi bu esrar! Ciğerlerim tarumar.. Diyorum, ya namertsin sen, Yahut diyorum çok mert! Dertlerime dert; Katarak gittin! Her şeyden bihaberim şimdi. Her şeyden muaf! Sarhoş gibiyim hep/ Değil mi? Ne tuhaf! Yar dedim sana yar, Yar gel dedim Gel şu ruhumu sar! Gelişinde aynıydı gidişinde… İkisi de kararsızlığın imgesi Ahh gonca filizim, Adın bende ızdarabın simgesi! İşte yüreğimin sesi: -Yeminimi, ahtımı Gönül adlı tahtımı/ Umutlarımı/ Esmer bahtımı Satarak gittin! Git evet, git! Daha sert olmalıydı gidişin! Ve belkide… Ve belkide öldürmeliydin beni/ O zaman bir ihtimal Bende unutabilirdim seni! Hakkım yok biliyorum: Kal diyemiyorum sana elbet! Gonca filizim; Mutluluğu sana bağışladım. Ben yüreğimi dağlarım! Sanma ki gayrı keyfe keder, Günlerim böyle geçer! Bu dizeler Bende bir mazi değil/ İnan sanki kahır tarlası! Bu tarlanın dert suyuyum, Dolu dizgin akıyorum/ Kahrımın tarlasına Son bir filiz ekiyorum; Bir adam: "- ızdırap çekiyorum! Sende beni seviyor musun? Bir kadın da: - sus, sus! Bende ızdırap çekiyorum” Dedi… Adam, el çekti/ Eriyip yitti! Kadın bir başkasına/ Gelin olup gitti! Ve bu destansı aşk/ Böylece bitti! SelimPusat... |
Hüzünlü, kırgın ama NEFİS bir şiirdi. Kutlarım ALKIŞLARLA gönülden.
Adam, el çekti/
Eriyip yitti!
Kadın bir başkasına/
Gelin olup gitti!
Ve bu destansı aşk/
Böylece bitti!
Yan yazılmış bir sekiz kadar sevgiler...
Âlimoğlu