Şerbet rengi pareler
Düşerken..
Ahh! kendimden geçerken.. El uzanır, kol direnir, nafile.. Neden şimdi? Neden burda? Neden ben?.. İsyanda hücreler, sinirler.. Tümüyle isyanda beden.. Beyin iflas, kaslar laçka, beden boş... Beton soğuk, gözönünde karıncalar binlerce.. Kaslar kasılmakta.. Dilim acımakta, canım yanmakta.. Çarpmışım kafamı kalorifere.. Alnımdan sıcak sıcak.. Kızıl bir şerbet süzülmekte.. Neden şimdi? Neden burda? Neden ben?.. Beton soğuk, gözönünde karıncalar binlerce.. Bardak vardı elimde.. Şimdi bin parça çevremde.. Bir kısmı elimin derisinde.. Bir kısmı yerde paramparça.. Ruhum gibi, elim gibi, alnım gibi.. Ben gibi.. Parça parça, lime lime.. Ve de.. Kızıl şerbet renginde... 13.01.2009 Ercan Karmoko Trablus-Libya |