Özlemler
Kırıkkale’ye çok kar yağardı ben küçükken..
Okula gidip gelirken, servislerimiz yoktu.. Dizimize kadar bata çıka gider gelirdik... Parmaklarım donardı, üşümekten.. Ağlardım.. Üşümeyi ve ağlamayı özledim... Çocuklugumun, tek kanallı tv izlenen evlerinde... Ailece, sımsıcak ortamda oynanan.. Yilbası tombalalarını özledim... Çocuk parklarımız yoktu.. Ayağımızda naylon ayakkabılar.. Altımızda çizgili pijamalar.. Toz toprak içinde futbol oynardık.. Naylon toplarla.. Üst bas toz içinde eve gelince, annemiz döverdi.. Annemin dövmesini özledim.. Ve çocuklarımla, Ve eşimle, Gün saymadan zaman gecirmeyeli birlikte.. 2 yila yaklastı.. Aile gibi yaşamayı Ö Z L E D İ M... 12.08.2008 Ercan Karmoko Trablus/Libya |