KENDİME DİRENİŞİM
sensizliğin suretiyle yüzleşiyor bitkin özüm
karanlık ve karamsar bir resme döndü yüzüm söndü gözlerimde,kor ateşten cıkarılmış hüzün çelimsiz gölgelerinde konakladı göçebe ruhum... hani en derin çığlıkları sen boğardın ben vuslatın yar’ında takılı kaldım kaskatı kesildi bedenim,yenilmedim,direndim... tam karayı görmüşken yan yattı gemim ben benim sıfatlarımı seninle keşfettim bundandır yılmadan varlığıma direnişim... kendi meydanında savaşı kaybetti mutluluk gülüşümü infaza sürükledin,sensin sanık benim silahım kırık,ancak bayrağım asık soluğum kıvranık,lakin gökyüzüm hep açık beni yaradandır bana en büyük tanık..! FATİH ALBAYRAK 08,01,2009 TRB |
karanlık ve karamsar bir resme döndü yüzüm
söndü gözlerimde,kor ateşten cıkarılmış hüzün
ellerimden silinmiyor kömür karası yokluğun
çelimsiz gölgelerinde konakladı göçebe ruhum... hos bir siir kutlarım.....