SAVAŞ
kokuşmuş beyinlerde kök salmış kin
insan azmanına dönmüş beşikteki bebekten toprak isteyen zihin... doğu’dan battı güneşleri, soldu dalında gülleri dünyaya gül diye yutturuyorlar gülleleri kan emen pis para fareleri. hani nerdesiniz barışı simge eden, pamuktan yapılmış insanlık abideleri... cocukların elinde oyuncak edildi kanlı taşlar masum gönüller vurgun yedi, ne zaman son bulacak bu savaşlar kimse aldırmıyor vahşetin salıncağında sallanıyor insanlar paklar bir gün insandan bozma sinsi yılanları kızgın topuklar... masumiyetin dibine kurdular zehirli karargahları insanlığın feryadıdır masumların çığlıkları yarıda kesildi kurşun sesiyle özgürlük rüyaları söyleyin,hangi teselli dindirebilir ki bu ahları? ey Hak! halka zulüm edenleri kendi elleriyle hakla taşa dönsün hakikatinle sucsuz insanlara uzanan elleri onları karanlığın karadeliğinde sakla... FATİH ALBAYRAK |