Artık gitmeliyim buralardan
Artık gitmeliyim buralardan
Yükü ağır geliyor gecelerin Uykularım uyku değil Kalbim yara aldı sessiz çığlıklar kıyametinde Artık gitmeliyim buralardan Artık gitmeliyim buralardan Daha fazla alışmadan insafsızlığına sokakların Körleşmeden gözlerim daha fazla Son çiçeği solmadan vicdanımın Artık gitmeliyim buralardan Artık gitmeliyim buralardan Kanıma dokunuyor kirli ellerin bakışı Çaresizlik vuruyor alnımın ortasına Kuşlar patır patır düşüyor kaldırımlara Bir mezarları bile yok Artık gitmeliyim buralardan Artık gitmeliyim buralardan Daha fazla nefret etmeden kendimden Daha fazla yarayı aldıramaz kalbim Bir sokak daha ölmeden Bir çiçeğin soluşuna şahitlik etmeye takatim yok Artık gitmeliyim buralardan |
ama bu şehir bizim,bu toprak bizim,biz yine biziz...
keşke gidilebilse...