AYNA İLE BENdilimi sevdim biraz acemi biraz annem üstelik dışarıda kar yağıyor saçları beyaz yüzümü okşuyor mavi kirpiklerim göğsümde bir bulut rüzgarla sevişiyor ucuz korkularım da yok ne tuaf üstelik bugün çok mutluyum aslında hiç kimseyim biraz kendim ya da herkesim biraz da sen yazgı dedikleri alnım bir kara tahta köşeleri çiçekli ara sıra kuş kanatlı an yaşanır ya… çocuksu kulağı kiraz küpeli içimde bir yabancı yok- ayna ile ben benle bütünleşiyor ıslığımda türküler yürüdüğüm patika iki yürek arası bugünün de güncesini tuttuk bir kuş kondu pencereme içi çocuk dışı kar beyaz bir adam Hasan Taşçı |
Geç kalmışlığımı bağışlayın.
saygılarımla.