KIYMETLİM
Bu şehirde bizden anılar kaldı
Savurdu rüzgar bizi ansızın Seni nefret sardı, beni sevdan yaktı Şimdi suskunum, pişmanım, mahcubum Seni bekler dururum koca şehirde Sineme kazındı hasretin Seni düşündükçe can bulurum Her gününümde seni haykırırım istanbul’a Hayallerimde seni yaşatırım Adımı anmasan da sen ben seninim kıymetlim Gam sarar her yanımı sensiz Toz dumanda her yerde ararım seni Hiç kimse alamaz bende ki yerini Hiçbir kadın senin yokluğun kadar Bana sıcak değil kıymetlim Düşümde oyalanırım seninle Hevesim yok başka aşklara Kıymetlim kalp inin yerimdir benim Bu benden bu canı taşıdıkca Bir tek senindir kıymetlim... |
Aşk bilmecesinin en kısa sözcüğüdür "acı"..
Ya çekersin uzun uzadıya sancısını...
Ya da acı vererek sevgiliye,çıkartırsın acısını..
Kıyamadım...!
Sözcükler dizildi boğazıma bir bir..
Söylemek istedim,söyleyemedim..
Kıyamadım kıymetlim...!
Yutkundum...
Yutamadım...
Nefesimi zorlayan yerde,tam orda işte,kala kaldı sana dair söyleyeceğim tüm sözler..
"Ya haykırmalıyım tüm gücümle kulağına,ya boğulmalıyım sessizce.."
Artık saat ayrılığı vururken..
Bu kadar mı hızlı kovalardı akrebi yelkovan..
Bu kadar mı sona hızlı yaklaşacaktık..
Bir "elveda" sözcüğü can çekişiyor dilimde...
Bir çıksa ağzımdan,kendime gelecek tüm yaşamım..
"Sen" den ibaretti her şey..
"Sen" den sonrası bir adım sessizlik..
"Sen" den öncesi koca bir çığlık..
Kıymetlim...!
"Hoşçakal" ımı bırakıyorum yüreğine usulca..
Kıymetini bil..!
(alıntıdır)
yüreğimi tel tel böldün can..
ne güzeldi dizelerin..
yüreğine sağlık derim can :))