Annelik ÖzlemiŞiirin hikayesini görmek için tıklayın 1979 Nisanında evlenmiş ve aradan geçen yıllara rağmen çocuk sahibi olamamıştım. İçimde çığ gibi büyüyen evlat özlemiyle şair olmamama rağmen bir anda dudaklarımdan dizeler dökülmeye başlamıştı.
Her an seninle doluyum,
Boş yer kalmadı kalbimde, Sevgim engin denizler gibi, Çırpınıp duruyor içimde. İsimler tasarladım yıllar boyu, Oğuzhan, Selvihan ya da Kumru, Rüyalarımı süsledim tatlı sesinle, Çok acı beklemek, acı bir duygu. Yeter artık ne olur bekletme beni, Ben de ’Yavrum’ demek isterim her anne gibi, Kucağım boş, kalbim taş misali, Senin gülücüklerin yumuşatır ancak bu kalbi. Duy ne olur Allah’ım duy beni, Eğer günah işleyip incittiysem Sen’i, Sen ulusun, tek dayanağımız, Evlat sevgisinden mahrum etme bizi. (Konya-1986) Leyla İnan |
ama okumanızı istedim.Saygılarımla
NOT: Komşumuz Nurten hanımın hikayesinden etkilendiğim için bu şiiri
Yazdım.Olayın kahramanı yaşadığı duyguları ve anlattıklarını bire bir
Şiirin akışına göre yazdım.
ANNEM
Nurten hanım- O zaman 12 yaşındaydım.Okuldan eve geldiğimde baba annem ağlayarak
Annemin evi terk ettiğini söylediğinde koşarak odama gittim olanları anlamağa
Çalışırken bir taraftan ağlıyordum.Babam odaya geldiğinde babama yalvararak
Ne olur annemi getir dediğimde bana sarılarak ağlamağa başladı.O günden sonra
Kimseyle doğru dürüst konuşmadı .Evin bahçesinde saatlerce oturur giriş kapısına
Bakardı.Bir gün sabaha kadar yağmurun altına oturmuş,sabah bulduklarında kendide
Deyidi sonra felç oldu,bir daha konuşamadı.Babam seni hiç affetmedi anne.Affetmedi
Çocuktu ellerim,çocuktu yüreğim
Gittiğini anlamadım geri dönmedin
Gecelerde koktum,gecelerde ağladım
Yatağımın baş ucuna gelmedin annem
Gelmedin,gelmedin.gelmedin annem
Nurten hanım- Annemin yokluğuna alışmak,unutmak istiyordum.Arkadaşlarım benimle alay ettikleri için
Onlardan uzak duruyor bir köşeye çekilerek dua edip ağlıyordum.Ne olur anne eve dön,seni
Hiç üzmeyeceğim saçlarımı ben tararım,kıyafetlerimi ben yıkarım,kahvaltı da hazırlama okula
Aç giderim yeter ki eve dön diye dua ederdim.Bir gün arkadaşımın annesi bize geldi,Benim
Saçlarımı okşar severken annemi kokusu gibi geldi bana ,o anda annem gibi kokuyorsun diyerek
Sarıldım ve ağlamağa başladım .Neden gittin anne,neden,neden
Hangi doğum günümüz olacak
Hangi anne kollarında uyutacak
Kimler saçlarımı sevip okşayacak
Geceler soğuk,geceler karanlık
Kollarına sarılıp uyuyamadım anne
Uyuyamadım anne,uyuyamadım
Nurten hanım-Aradan yıllar geçti .Doğum yaptıktan sonra hemşire kızımı kollarıma verince o anda annem gibi
Koktuğunu hissedince bütün sinirlerim boşaldı,kızıma sarılarak ağlamağa başladım.Hani anne sen
Bana ağlama kuzum dayanamam derdin ya .Şu yürek hangi acılarla yoğruldu Kınalı kuzun öldü
Anne.öldü
Et tırnaktan ağaç topraktan ayrılır mı
Bizi kim ayırdı anne
Bak şimdi bende bir anneyim
Hangi güç hangi kuvet ayırabilirse ayırsın bakalım
İzin vermem,ölsem de izin vermem anne
Nurten hanım-Annemin ölüm haberini verdiler.Bu kaçıncı ölüm yetmedi mi,yaşarken öldürdüğün yetmedi mi, anne
Ölüm haberini verdiler
Bakma akan yaşlara
İnsan bir kere doğar ,bir kere ölür
Ben her gece öldüm anne
Her gece öldüm anne
Nurten hanım-Öfkem göz yaşlarına karıştı gelmem annem gelmem Cennetin senin olsun,cehenneminde öldürdün beni
Bir daha çocuk olmayacağım
Arkandan ağlamayacağım
Bakma kızıma sarılıp annem,annem diye ağladığıma
Son yolculuğunda yanında olmayacağım
Beni affetme,sakın affetme
Ben seni hiç affedemedim anne,affedemedim,affedemedim
Annem,annem,annem.