sözüm vardıŞiirin hikayesini görmek için tıklayın öncelikle bu site son günlerimin en ama en güzel anlarını yaşattı bana.
o yüzden minnettarım.teşekkür ederim. kardeş saydığım Lâ’ya, sayın Suzan Avcı’ya,ezgi ve su’ya ve can olan herkese sevgimle. aslında söz vermiştim bu şiir için bu benim yazdığım ama benim olmayan bir şiir. kardeşlerime benden bir hediye. sevgimle kalın.İstanbul’dan ayrılıyorum.evime, toprağıma dönüyorum.babamın yanına belki... hoşçakalın ve unutmayın hayat üzmeye ve ağlamaya değmeyecek kadar kısa... ölümün sabahına koşan ayaklarım hayat ölümle bitiyor olsaydı kuramazdım mavi şehirleri... kimine bir borcum kalır/şiiir kimine bir iyilik/insanlık... sizin yüreğiniz daha güzel benim karaladıklarımdan... umutsuzluğun bitişi yoktur bir kez düşersen ve kalkamazsan. ne söyleyeyim ki kalbime korku çömeldi biraz yine de tutundum uzattığınız mutluluk dalına. ölümler ve korkular saldırırken dört bir yandan dört bir yandan arkadaşlarım çepeçevre sarıldılar bana... yorgunum yine de mavi şehirlere yürüyorum bekleyenim çok... öleceksin deseler de mertçe ve gülerek olur gidişim. beni ağlattınız dostlar! ama ben üzmek istemem sizi bilin ki, dökülen her yaşım sizi geç tanımış olmamdandır... |
ne desem az...
çok teşekkür ederim...
biliyorum döneceksin,
daha iyi...
daha mutlu...
gülerek...
ve ben
bunu saymadım...
bekleyeceğim...