SİLDİM ANKARA
Hayaller umutsuzluk, sis çöktü düşlerime
Korkarım yarınsızlık, göz dikti aşlarıma Beklentim olmayacak, tez yıktı başlarıma Buysa bana tüm vefan, ben de sildim Ankara Rüzgârın dingin değil, ayazın vurdu yine Düşüncen saçlarımda, beyaza durdu yine Vebalin bende gibi, hesabın sordu yine Buysa bana tüm sevdan, ben de sildim Ankara Ne demeli bilmem, acemi ele düştüm Söylem güzel olunca geveze dile düştüm Issız, ışıksız kaldım, dönülmez yola düştüm Buysa bana tüm revan, ben de sildim Ankara Ülkemin başkenti, medar-ı iftiharıydın Atatürk’ün huzuru, mabet-i diyarıydın Mazlumun ilk kapısı, meclis-i ayanıydın Bu yüzdense tüm sefan, ben de sildim Ankara Hazan vurdu baharda, soldu umut çiçeğim Son dostumdu oysa bak, uçtu uğur böceğim Terk etmekte dostlarım, şimdi soğuk ocağım Buysa bana armağan, ben de sildim Ankara Hey! Cemilim, başkentlim, bırakmazdım seni ya! Dışı seni yakarken, yakardı iç beni ya! Her dem seninle olup, sevecektim hani ya! Vazgeçtim bu günlerde, ben de sildim Ankara Cemil YILDIZ 08.01.2009 |
"Çaresizseniz- çare sizsiniz."
Değil mi. Deli poyraz olup kara bulutlara dağıtmak duruken vazgeçmek olur mu göğümden..
Şiirini kutluyorum.