KENDİMİ KAYBETTİM HÜKÜMSÜZÜM
Seven hisseder derdim hatırlarmısın ,
Sevdim , bütün şiirlerimi verdim , Zirvedeki bozkırımda yüreğime değen sendin , Ben seni ölesiye sevdim . Erguvanım baharımın müjdecisi , Erezyonumun kardeleniydin . Loş hayallerimin ışık dansıydın . Sen doğanın yansıması , Yolun yarısını geçmişken gelmez olasıca . Sen beni hiç sevmedin ki , Bendeki seni sana veriyorum , Al doya doya yaşa . Örs de çekiç de burada . Ey can baba , en ağız dolusu küfürleri ederdin yeri geldiğinde . Eğer küfretmek söküp atmaksa bu kalbi , Sevenin de anasını satayım . Ey Nazım Usta , ’Yarin dudağından gayrı..’ dedin . Hiç okumamış o dizeleri şairlerin . Dosta dost Andolum , Ne yol kalmış ne de daş , Kancık olmuş anasını satayım . Aşkları yaşamak yürek ister . Aşk , başkası değer verdiğinde içte uyanan puştluk mu ? Memede sütü bozukluk mu ? Adam olanın değeri yerde sürünmekle düşmez . Ayna ha , Ayna , Aynalarda sürtük olmuş anasını satayım . Ne kil kalmış ne de kum , Safdilli yüreğime yanayım . Bu şimşek çakışı , Zirvedeki bozkırım , rüzgarım , Yağmurum yağ doya doya . Yıka prometeus ’ un kanını . Dinle Hasandağı , Bu , sönen bir volkanın öyküsü . Baharı yaşayamadan sonbahara düşen bir yaprağın öyküsü . Kendimi kaybettim hükümsüzüm . 13.03.2007 21.15 |
Tebrik ederim