Sendeyim bu gece.
Özlem kokan havaya karışmış.
Kırağı yemiş çiçeğe durmuş.
Özleminin yangınıyla tutuşmuş;
Sendeyim bu gece.

Vals etmekte arsız düşler.
Sarılmış yalın tenlerine.
Ayaza aldırmadan gelmekte,
Ardı ardına beynime.
Sendeyim bu gece.

Saçların yayılmış yastığa.
Karanlığın yayılışı geceye,
Arsız düşler taşınmakta yüreğe;
Sevgini bağlıyor belleğe.
Sendeyim bu gece.

Kar olmadan kırağıya dönüşmüş.
Duygularım kış bulutlarına düşmüş.
Dolunayın aydınlığında;
Sana yansırken düşlerim
Senleyim bu gece.

Mehtap ve denizin sevişmesi,
Savururken kumsalı gökyüzüne,
Bütün yakamozlar sen olmuş sahilde.
Dilimin döndüğü, dönmediği her hecede,
Sendeyim bu gece.

Yalnızlığına vurmuş, yüreğim sende,
Yaşarken sevgin, bu bedende;
Yokluğuna hasret karları düşende,
Seni yaşarken sevginle, düşlerde
Sendeyim bu gece.

Ay ışımakta batı yanımda, deniz
Geceye şarkı söylemekte, meltemle
Doğanın bütün çiçekleri, eşlik etmekte;
Seni sevdiğimi, doğaya işlenmekte,
Sendeyim bu gece.

İSMAİL TÜRKMEN