14
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1164
Okunma

Ey gönül
Atıldığın karanlık kuyularda
Umutsuzluklara kapılmıştın Yusuf gibi
Sancılarından çürümeye başlamıştı umutlar
Ham çamurlara saplandı günlerce
Tutunmak istenen ellerin
Ve Tanrı’ya sığınmıştın
Umutların bittiği yerde
Ey gönül
Uzaklardan bir ışık belirdi bak
Bir güneş doğuyor bitimsiz gecelerin sonunda
Bir sevgi dikiliyor kalbinin orta yerine
Susuz bırakma, öldürme bu fidanı
Bir damla sevgi değil midir hayatı güzelleştiren
Yürekteki sevgiden değil midir?
Bakışlarındaki parlaklık
Ey gönül
Unut dünü
Yüreğine sığınan serçe kuşunu titretme
Tut elinden yürü sevdanın yollarında
Sevdiğini bekletme
07.01.2009/Samsun
İbrahim COŞAR