KARANLIKTA YÜRÜYORUM
Güya anlıyormuşum herkesi
Külliyen yalan Kendimi bile anlamıyorum ki Nasıl anlayayım bir başkasını Saklanıyorum günlerdir kendimden Mısralarım deli saçması Kelimelerim anlamını yitirmiş Koşup duruyorum manaların peşinde Nasıl anlıyayım ki bir başkasını Karanlıkta yürüyorum Tek rehberim uzak yıldızlar Zaman durmuş akmıyor Akan gözyaşlarım Birde yüreğimdeki yaralar Gecenin karanlığında Avuçlarımda bir tas sıcak çorba Şevkatli ve masum Hiç sıcak bir el olmad ıki yanımda Tutayım Avunuyorum çorbalarla 9.11.2008...Kemalpaşa ... İzmir |
oKUDUĞUM İLK ŞİİR OLDU.