YENİDEN AYRILIK
YENİDEN AYRILIK
Yutkundu kederim, hazana küstü. Yırtındı, içime doldu ayrılık. Vuslat sahrasında, garip kaktüstü. Bütün ümitleri, yoldu ayrılık. Garip bir infilak, son adresimde. Serzenişler kaldı boğuk sesimde. Bakmaya korktuğum birkaç resimde, Kim bilir kaç defa soldu ayrılık. Adı şiirime mevzu olan yar. Bir bak sana nasıl iştiyakım var. Olmazdım belki de böyle bîkarar. Fakat bu kez başka oldu ayrılık. |