KANATSIZ BİR HAYAT...Bir ilkbahar gecesiydi... Rüzgar esiyordu tepeden tepeye... Mavilikler... Karanlğa bırakmış yerlerini !!! Sonsuz bir umt kaplamıştı geceyi ... Geceye uluyordu koca kurtlar... Soğuk bir sessizlik yankılanıyor ... Bahar bitmiş bitecek gibiydi... Yıldızlaın meşalesi durmadan parlıyordu. Ağır velvele kaplamıştı şehri... Ay suskun, Bakmakla yetiniyordu sadece... Belki o da bezmişti hayattan !!! Hayatın anlamsız bakışlarından... Dimdik bir çınar gibi, Yaşayamaz bu dünyada... Sonsuz bir aşk olsun, Şu kalplerin dilinden. Kuşlaın cıvıltısı kesilmesin, Ötsün tan yerine kadar.. Sonra bir aydınlık, Çöker kaderin yüzüne... Hayat kesilmiş. Yapraklarda hep aynı, Hep aynı yüzler gibi... Aynı isimler,aynı renkler. Hiç değişmez mi bunlar ? Sokaklar virane, Yollar toz,toprak içinde... Ne bir ağız var, Ne bir kafa... Her yan bomboş !!! Bütün kalemler durgun... Bütün sayfalar beyaz... Bir selam bile yok... Akşamlar aynı, Sabahlar bile hep aynı... Ah ! bir yağmur yağsa... Ellerim hava da biter... Sonra... Sımsıcak bir yel eser.. Deniz mırıldanarak, Yaşamak şarkısını söyler, Martılar duyarmış gibi, Sessiz dalarlar kaderlerine... Artık hüznün heybeti, Yayılır dört bir bucak... Artık bu kaderin sonrası, .... Çok uzak !!! |