AĞLAMAYA ALIŞTIM BENİmdat derim, medet var mı? Minnettara minnet var mı? İsyankâra cennet var mı? Gülmem için sebep var mı? Kadeh kadeh doldu derdim Saç, başımı yoldu derdim Nerde isem buldu derdim Benimle haşroldu derdim…. Feryadımı duyanım yok Candan dostum yaranım yok Yaram çok, hiç saranım yok Üzüntüsüz bir ânım yok… Yol yordam bilmez yoluyum Buruk buruk ah doluyum İsterim derman buluyum Sus deme, kurban oluyum… Oysa muhtacım sevince Bakış bakış, hece hece Soran yok hiç, hâlim nice Sıkıntıyla gündüz gece… Hasret hançer vurdu cana Düştüm günaha isyana His pınarım mahkûm kana Gülmek mümkün değil bana… Düştüm bitmez ahu zara Kalbim baştan sona yara Bulunmaz derdime çâre Sefil, âvâre âvâre… İster kınasınlar beni Her an sınasınlar beni Kimim anlasınlar beni İsterse assınlar beni… Çektiğimi kimse bilmez Bilen derdime eğilmez Gülse yüzüm, özüm gülmez Kördüğüm kahrım çözülmez. Hayat, yaşamak zahmetli Yandın değilsen kuvvetli Dertli var dertliden dertli Muhannetlere mihnetli Ağlamaya alıştım ben! |
Ancaaaak. bu şiiri
a
a
a
b
düzeni ile kurgularsanız süper olacak eminim.
Başarılar diliyorum.