Sen Aldırma
Bir bir aklımda tüm hatların
o gözlerin, o dudakların, sarı saçların yakama yapışır da benden hesap sorar hatıralar her şeyde var, dokunduğum her şeyde senin sıcaklığın bu gece içimden İzmir’i yakmak geliyor bu sensiz sokakları, bu evleri, sızın kadar derin olan bu denizi içtikce seni hatırlatan dipsiz meyhaneleri bu gece İzmir’i yakasım geliyor ve işte alevler içinde bir İzmir görüyorum çaresiz mahkûm kalbim seni seviyorum sen asla dönme ki meyhaneler hicrinle aglasin sen gelme ki hasretin bin bir yerimi dağlasın sen sevme ki her yanım paramparça dağılsın duysan bile feryadımı gelme imdadıma... yetişme yardımıma... hayallerimi kadehlere meze yapıp harcıyorum en loş en sote köşede yıkılmışım sersefil bir yangın dolaşır ansızın damarlarımda sensin kanımı yakan sen, ispirto değil hâlâ haykırıyorsam ’Ya sen, ya da sen, ille de sen’ diye ve hâlâ çiziyorsam kızıla boyalı gökyüzüne resmini kalbimin kıyılarına demir atmış bekliyorsa sensizlik ve inadına özlüyorsam o gece mavisi gözlerini görme istersen, inanma bu çılgınca sevmelerime aldırma akan gözyaşlarıma, aldırma kaybolan yarınlarıma, aldırma kara bahtıma.. sen aldırma bana... aldırma... Izmir 16.7.2003 Ali Uzgur |
UMUT ve DOSTCA