düşkaldırımın ortasında bisiklet süren çocuk dümeni kırma hayata sakın kanadın say dönen tekerlekleri cam ruhlu bir ebem kuşağı üstünde sür sokağın çıkmazına kadar tıpkı uçuyormussun gibi gerçeği yaşamakta acele etme çocuk o dikilir tanımladığın ilk acıda karşına kibirli cümlelerle tanıtır kendini avuç içlerine hüzün çizerken acıtır nasır yoksulu ellerini onda numara çoktur inanki saçları cennet yorgunu bir anne gibi okşayarak uyuşturur düş yutan gözlerini hayata uyandırır seni ...................................z.ersoy |