beni bıraktığında
büyüdü birdenbire
uzadı saçım sakalım
meğer çocukmuşum
elini tutarken
meğer hiç yokmuşum
kalbin vatanımdır derken




beni bıraktığında
büyüdü bir anda
ağırlaştı adımlarım
her şey küçüldü etrafımda
en çokta mutluluk
göremiyorum onu hala
nerede kimin safında


beni bıraktığında
büyüdü keder denizi
silsindi ufuk çizgisi
göğün toprağı öptüğü yerde
aynı gelmeye başladı her şey
ölüm yaşama benzedi
yaşam ölüme


beni bıraktığında
büyüdü gece
penceresiz bir ev gibi
karanlığa gömüldü yüreğim
birazdan
baktığımda kan sızan
duvardaki resmini indirip
son ışıkları söndüreceğim


beni bıraktığında
büyüdü yüreğim
meğer bütün vitamini
terkedilmenin içindeymiş aşkın
reçetesiz tarifesiz
aç karnına tok karnına
nasıl alırsan farketmezmiş


onarır beni hayat
sen böyle terket yeter ki
yeniden kurup yüreğimi
unutmayı öğretir belki





















..............................z.ersoy