Yenik düşen bedenimi
Bıraktığımda apar topar
Demir karyolanın
Duvarla buluşmasının tınısı değildi, inan,
Zor bulduğum uykumu kaçıran…

Ütülü saten çarşafların
Dikenler serpilmiş altlarına, sanki,
Dağınık yatağını özledim… Hani,
Ter kokan… Hani sen kokan, az biraz da ben…

Kadınım…

Geç bulduğum ar damarım!

Saklandığım
Şahlandığım
Sabah aydınlığım!

Gün ışımak üzere, açılmıştır üstün yine,
Üşüyeceksin…

Üç-beş mahalle yakın,
Arabayla beş dakikalık mesafe,
Olsa anahtarın, hani,
Çıtları doldursam bir heybeye, usulca,
Zincirlerim tıkırtıları, yeminle,
Gelsem de üstünü örtsem,
Örtmeden önce de
Omzundan melekler gibi öpsem…

Duymadan kimseler,
Mesela…

Mesela, arasan şimdi, arayamazsın ya,
Anlatsam yatağımdaki dikenleri,
“Deli” deyip gülsen
Başöğretmen tarzına bürünüp de,
Ilık süt iç, bal da koy ama içine
Desen…

Göz ağrım…
Yürek ışıltım…

Saatleri sayıyorum,
Ahh… Bitmiyor işte
Sana özlemim!


Gülgün Karaoğlu
Aralık,19/08