Ankara...Mabedsiz Şehir
Ankara...Halveti küfür
Uyanırken her sabah koynunda Akşamdan kalma müezzin kadar pişman Ayazında sızlayan "yanlış kaynamış" kemiklerimi "Din"lendirmek için bir parça Arşınlarken "kötü kaynamış" kaldırımlarını Anlarım ki seni eze eze öldüremeyeceğim... Dumanın çöker üstüme Sevinirim... Yakmıştır herhalde Benden cesur birisi Ankara’yı Bir küfürde... Ankara...İsimsiz şiir... Kurşundan ağır gecelerine mi vurulayım Beton kadar soğuk yalnızlığına mı.. İsminin hakkını ver bana… Geldiğim günden beri her anım kara... Ankara...Mabedsiz şehir... Yoktur Kocatepe’ne sözüm Din değildir söylediğim, süzdüğüm... Bulamadım Ankara, beni sana bağlayanı Sana sığınacağım bir kapı... Bir fikir... Bundan sebep...Adın...Mabedsiz şehir... |