DÜŞ KIRIKLARIMLA KANIYOR ZAMAN
Mehmet Poyraz KARADAĞLI
Bir çocuk saflığında severken seni Sen benden uzaklaştın, damla damla Defalarca sorgulayıp durdum bu sevdayı... Bir türlü kendimi seninle aynı kareye koyamadım Ben seninle aynı kareye girmeye çalıştıkça, Sen müsaade etmedin her defasında… Kısa vadeli mutlulukların olmalıydı senin Ve o mutluluklarındı önemsediğin Oysa benim uzun vadeli düşlerim vardı Renk renk, senli ve sen kokulu düşlerim Beyazın saflığında, Siyahın olgunluğundaki düşlerim Pembenin yumuşaklığında, Kırmızının o içe sığmazlığını taşıyan düşlerim Ve… Ve maviyi ta yüreğimde hissettiren düşlerim Artık düşlerimde renklerini kaybetti Sen kısa vadeli mutluluklarına kurban ettin Uzun vadeli ve renkli düşlerimle beni... Umut kapılarımı kapadın Yarınlarımı yanan yüreğimin külleri kapladı Volkanlar patlıyor yüreğimin bozkırlarında Kan kızılı lavlarım yürüyor gözlerimin pınarlarına Ve özlemle harmanladığım nefretim akıyor gözlerimden Hüzünden örtülerin altında geçecek artık günlerim Kanadı kırık serçe misali yüreğim Yüreğim feryatlarda olsa da bitmeli bu sevda Sevdamın can çekişmelerine son vermeliyim Vurmalıyım sevdamı ta anlının çatından Öldürmeliyim ve ağlamalıyım ardından Yaralı yüreğim sevdadan yana kan kussa da, Ah vurulası yüreğim, yine kızılcık şerbetimi içtin demeliyim Ahh sevgili… Şimdi… Şimdi düş kırıklarımla kanıyor zaman En çocuksu korkularımla seni sarıp sarmaladım Senden başkasının asla olmayacağı yaralı yüreğimde Ve… Ve seni Saklı düşlerimin saklısında sakladım… _______________Saklı Düşlerim… |